بکارگیری رأکتور زیستی غشایی در کنار اسمز معکوس به عنوان یکی از روش‌های مناسب برای استفادهی دوباره از آب شناخته می‌شود.
با این حال، رأکتور زیستی غشایی اسمزی، جایگزین جدیدی است که برخی از چالش‌های مربوط به رأکتور زیستی غشایی را برای استفادهی دوباره از آب برطرف می‌کند.
نیاز به استفادهی دوباره آب، سبب شده است تحقیقات گسترده‌ای در راستای ارائه‌ی راه حل مناسب برای تصفیه پساب انجام شود. سازمان جهانی بهداشت استفادهی مجدد از فاضلاب را راه‌حل بحران آب و جلوگیری از هدر رفتن آن معرفی می‌کند.
با این حال تضمین ایمنی و کیفیت بالای آب در کنار صرف اقتصادی چالش همه روش‌ها است.
استفاده از راکتور زیستی غشایی در کنار اسمز معکوس یکی از روش‌های مناسب برای استفادهی دوباره از آب است. این روش مشکلاتی دارد که در روش جدیدتر، یعنی استفاده ی دوباره از آب با رأکتور زیستی غشایی اسمزی برخی از این چالش‌های برطرف شده است.
برای استفاده از اسمز در تصفیه پساب چند رویکرد وجود دارد. ابتدا در یک راکتور زیستی، مواد آلی قابل تجزیه توسط میکروارگانیسم هضم می‌شود.
بعد از این مرحله باید آب تمیز را از راکتور زیستی خارج کرد.
برای خارج کردن آب چند راه‌حل وجود دارد: اول استفاده از اسمز معکوس است که با اعمال فشار، از یک طرف آب تمیز از یک غشاء عبور کرده و از طرف دیگر شورآب خارج می‌شود.
شورآبی که از این مرحله بدست می‌آید، باید با توجه به مسائل زیست‌محیطی دفع شود.
در روش دوم، می‌توان از شورآب خروجی اسمز معکوس ، به عنوان عامل اختلاف فشار برای اسمز مستقیم در فرایند تصفیه خروج آب از راکتور زیستی استفاده کرد.
در این شرایط، گرفتگی مربوط به فیلتر‌ها کمتر شده و تولید آب شور تقریباً متوقف می‌شود. روش سوم نیز این است که برای گرفتن آب از راکتور زیستی می‌توان از آب دریا به عنوان عامل فشار اسمزی استفاده کرد. وقتی روش سوم در کنار کارخانه‌های نمک‌زدایی از آب دریا اجرا شود، بازدهی کارخانه‌ی نمک‌زدایی و نیز بازدهی و کیفیت تصفیه پساب افزایش می‌یابد.
تضمین ایمنی آب نیازمند کنترل دائم میکروارگانیسم‌ها است. در راکتور زیستی غشایی اسمزی ، وجود دو غشاء متراکم و نیز آب بسیار شور امکان وجود عوامل بیماری‌زا را کاهش می‌دهد؛
اما در هر صورت بررسی آلودگی با کدورت‌سنجی یا روش‌های دیگر هم‌چنان لازم است. با وجود دو غشاء متراکم در راکتور زیستی غشایی اسمزی ، ترکیبات آلی خطرناک کمتر وارد آب بازگشتی می‌شود. علاوه بر این، با فناوری غشاهای کامپوزیت لایه نازک، تخریب این نوع از آلاینده‌ها بهتر انجام می‌گیرد.
در هر صورت تجمع آلاینده‌ها در محلول عامل فشار اسمزی در این روش یک چالش جدید است. با تخلیه‌ی دوره‌ای این محلول یا با استفاده از ایده‌ی ترکیب با کارخانه‌های زدایش نمک، می‌توان بر این چالش غلبه کرد.
الزاماتی که برای اجرایی شدن این روش لازم است عبارتند از: توسعه‌ی طراحی غشاها و چیدمان آن‌ها، رفع چالش تجمع نمک در فرایند و کاهش بازدهی ناشی از تراوش نمک به بخش راکتور زیستی، کاهش احتمال گرفتگی و نیاز به شستشوی غشاها. با بهبود این روش می‌توان آب را با کیفیت مناسب برای مصارف آشامیدنی و دیگر موارد دوباره به چرخه مصرف بازگرداند.
منبع : زیست فن
ثبت ديدگاه