آبزی‌پروری یا پرورش ماهی یکی از صنایع در حال رشد در جهان امروزی است.
با این حال پرورش دهندگانی که مایل به سرمایه‌گذاری در این بخش هستند معمولاً با موانع نظارتی در رابطه با پساب حاصل از این صنعت روبرو می‌شوند.
راه حل جدید برای تصفیه پساب حاصل از آبزی‌پروری نشان می‌دهد که یک سیستم ارگانیک می‌تواند پساب حاصل از آبزی‌پروری را به شکل موثر و ارزان پاک‌سازی نماید. پساب حاصل از یک «مزرعه پرورش ماهی» بسیار کثیف و چرب است. این پساب قهوه‌ای رنگ به نظر می‌رسد و می‌تواند بدبو باشد.
محققان در ایالت ویرجینیای غربی ایالات متحده برای تیمار پساب حاصل از یک سیستم آبزی‌پروری عملیاتی کامل، بیورآکتورهایی با استفاده از ظروف طویل پر شده با خرده چوب ساختند.
ایده این کار ساده بود: آب از مخزن ماهی از یک انتها وارد بیورآکتور می‌شود، از میان خرده چوب‌ها جریان می‌یابد و از یک لوله در سمت دیگر خارج می‌شود. در طول راه، مواد جامد ته نشین شده و باکتری‌های تعبیه شده در خرده چوب‌ها، نیتروژن را که یک آلاینده است حذف می‌کنند.
راه حل جدید برای تصفیه پساب حاصل از آبزی‌پروری باید به گونه‌ای انجام شود که بیورآکتور دچار گرفتگی با مواد جامد نشود.
این پژوهشگران ۴ بیورآکتور یکسان راه‌اندازی کردند که تنها زمان‌های اقامت مختلف بین ۱۲ تا ۵۵ ساعت داشتند.
زمان اقامت پایین‌تر به معنی سرعت بیشتر آب جهت تصفیه و زمان ماند بیشتر به نفع باکتری‌ها جهت مصرف مؤثرتر نیتروژن است. بنابراین پیدا کردن یک تعادل بین سرعت حرکت آب و حصول اطمینان از زمان اقامت کافی آن جهت تیمار صحیح، مهم بود.
مواد زائد جامد موجود در آب یکی دیگر از مشکلات بود. در نرخ جریان‌های بالا، جامدات بیشتری در حال ورود به سیستم، ته‌نشین شدن و گرفتن فضای بین خرده چوب‌ها و ممانعت از جریان بودند.
محققان دریافتند که زمان ماند بهینه هم برای تیمار آب و هم برای اجتناب از گرفتگی سریع، حدود ۲۴ ساعت است.
نتایج این پژوهش می‌تواند نقشی مهم در تکامل صنایع پرورش ماهی داشته باشد. به خصوص زمانی که جهت امنیت غذایی نیاز به پرورش بیشتر آبزیان وجود داشته باشد، پیدا کردن راه حل‌های سازگار با محیط زیست در رابطه با پساب حاصله بسیار ارزشمند است.
منبع : زیست فن
ثبت ديدگاه